«میمونِ بیچاره را دیدم.» این جمله، تنها واکنش سخنگوی کاخ سفید به دستیابی
جمهوری اسلامی ایران به فناوری ارسال موجود زنده به فضا توسط کاوشگر بود
رجانیوز: «میمونِ بیچاره را دیدم.» این جمله، تنها واکنش سخنگوی کاخ سفید به دستیابی جمهوری اسلامی ایران به فناوری ارسال موجود زنده به فضا توسط کاوشگر بود؛ واکنشی که شاید برای رسانههای غربی بامزه و جالب باشد اما قطعا در پشت درهای بسته کاخ سفید، دیگر خبری از خنده نیست و براحتی میتوان عصبانیت و خشم را چهره دولتمردان آمریکایی دید.
به گزارش رجانیوز، یانکیهای مقیم کاخ
سفید نشان دادهاند که نقطه ضعف آنها، پیش افتادن یک کشور دیگر در عرصه
فناوری از آنها است و آنها به هیچ عنوان تاب و توانایی تحمل این مساله را
ندارند. حدود ۴۰ سال پیش و پس از آنکه اتحاد جماهیر شوروی برای نخستین بار
یک انسان را به فضا فرستاد و نام «یوری گاگارین» را در تاریخ ثبت کرد، کاخ
سفید نشینان به هراس افتادند و با استفاده از تجهیزات ویدئویی هالیوود،
نسخه سینمایی حضور «نیل آرمسترانگ» بر روی سطح کره ماه را ساختند تا از
رقیب خود در آن زمان عقب نمانند.
حالا حدود ۴۰ سال از آن زمان گذشته و
خندههای عصبی و هیستریک «ویکتوریا نولاند» در برابر سوال خبرنگاران درباره
آزمایش تاریخی و موفقیت آمیز ایران در زمینه ارسال موجود زنده به فضا،
یادآور همان دست و پا زدنهای کاخ سفیدیها برای جا نماندن از رقیب شرقی
است؛ با این تفاوت که اگر ۳ دکترین تهاجمی علیه شوروی منجر به فروپاشی
ساختار آن شد اما دهها طرح و نقشه و دکترین نظامی، فرهنگی، سیاسی و
اجتماعی آمریکا برای فروپاشی نظام جمهوری اسلامی ایران تاکنون نه تنها ثمری
نداشته بلکه روز به روز بر قدرت ایران افزوده شده است.
این مساله یک شعار ملی یا حس
وطندوستانه نیست؛ این موضوع یک حقیقت اثبات شده است. در زمانهای که به
گفته خود غربیها، «تحریمهای فلج کننده» علیه ایران وضع شده و حتی کشورهای
اروپایی و آمریکا از ارائه دارو و مواد درمانی نیز خودداری میکنند و به
گفته مسئولان سازمان ملل به دنبال ایجاد یک جنایت تاریخی علیه مردم ایران
هستند، به نمایش درآمدن تصاویر یک آزمایش عظیم فضایی و ارسال موجود زنده به
فضا و سالم بازگشتن آن از این ماموریت بزرگ، باید هم خانم نولاند را به
وحشت بیندازد؛ همانند همان وحشتی که نامادری سیندرلا پس از تناسب کفش
بلورین با پای او در وجودش حس کرد. (این تعبیر را یکی از کاربران فرانسوی
شبکه اجتماعی فیسبوک در صفحه شخصی خود به کار برده است.)
«پیشگام» البته اولین قدم ایران برای
گسترش حضور خود در فضا نیست. طبق برنامهریزی انجام شده، ایران تا سال ۱۴۰۰
اقدام به ارسال انسان به فضا خواهد کرد؛ مسالهای که تاکنون تنها از سوی
دو ابرقدرت بلوک شرق و غرب در زمان جنگ سرد انجام شده و جمهوری اسلامی
ایران در صورت موفقیت در این زمینه، سومین کشور جهان خواهد بود. شاید ترس
سخنگوی کاخ سفید بیارتباط با به خطر افتادن جایگاه ایالات متحده آمریکا در
عرصه فناوری فضایی هم نباشد؛ آن هم از سوی ایران؛ ایرانی که قرار بود با
اقدامات تنبیهی آمریکا، «منزوی» شود اما این روزها انگار انزوا را باید در
جایی غیر از شرق آسیا و داخل مرزهای جمهوری اسلامی ایران جستجو کرد؛ شاید
در آمریکای شمالی...
واکنش دانشمندان جهان به موفقیت تاریخی ایران
برخلاف سیاستمداران غربی، کارشناسان این موفقیت را یک دستاورد چشمگیر
در برنامه ایران برای ساخت موشکهای بزرگتر و پیشرفتهتر برای ارسال انسان
به فضا خواندند که تهران از بیش از یک سال پیش آنرا اعلام کرده بود.
جاناتان مکداول، فضانورد دانشگاه هاروارد که فعالیتهای فضایی و پرتاب موشک
را دنبال میکند، اظهار کرد: این فعالیت هیچ نشانهای از فعالیت نظامی
نداشته است.
کارشناسان دیگر این دستاورد را نشاندهنده گامهای رو به جلوی ایران
در دستیابی به فناوری پشتیبانی حیات در فضا خواندند. در دهههای گذشته،
قدرتهای فضایی توانستهاند موجوداتی مانند مورچه، عنکبوت، موش، قورباغه،
ماهی، لاکپشت، خوکچه هندی، گربه، سگ، میمون و شامپانزه را به فضا ارسال
کنند و ایران نیز در سالهای اخیر موفق شده بود یک موش، لاکپشت و چند کرم
را به فضا بفرستد.
پت نوریس، کارشناس فناوری ماهوارهای در گفتگو با شبکه بیبیسی اظهار
کرد که ایران پیش از این نیز توانسته در دستاوردهای موشکی خود، پیشرفت
برنامه فضایی خود را نشان دهد و این دستاورد شبیه به ارسال موشک با سرعت
4828 کیلومتر در ساعت و سالم ماندن کلاهک آن در طول پرواز بوده اما زنده
ماندن این میمون بدون آسیب میتواند نشاندهنده پیشرفت شتاب و کاهش سرعت
موشک در ارسال موجود زنده به فضا باشد.
مایکل المان، دانشمند ارشد موسسه بیالمللی پژوهشهای استراتژیک نیز
گفت: این پرتاب نشاندهنده گام رو به جلوی ایران در مسیر اهداف
بلندپروازانه آن برای ارسال یک انسان به فضا در پنج سال آینده یا بیشتر و
همچنین استقرار یک کپسول مداری برای سکونت انسان در اواخر دهه است.